Op pagina 34 beëindigen Wayne Shelton en de bevallige Honesty de avond in een suite van het Kayto Hotel. Zij draagt een exquise avondjurk met prachtige uitsnijding op de rug. Wayne laat er geen gras over groeien en laat het kleed professioneel van haar schouders glijden. Laat je niet afleiden en blijf gefocust op de afwezigheid van enig ander textiel... Waar komt dan een prent later plots die bh van Honesty vandaan? Om nog maar te zwijgen over haar verdwenen halsbandje.

Opgemerkt door Guido Muylaert

Over het tekenwerk van Delaby niets dan lof. Toch mogen we 'm betrappen op een schoonheidsfoutje op pagina 14. In het eerste prentje letten we goed op de tandenrij van de schedel. Links staan 3 schots en scheve tanden. Als de schedel in prent 4 op de schoorsteenmantel staat, heeft het er een vierde tand bij gekregen op die welbepaalde plaats.

Opgemerkt door Manu Van Haverbeke

Covers tonen normaal gezien een bepaalde scène uit het album om de nieuwsgierigheid op te wekken. Uiteraard wordt meer aandacht geschonken aan de uitwerking van zo'n cover. Daarom begrijpen we niet waarom op de cover de duikster zwemt zonder bikinibovenstuk en op pagina 18 mét bovenstukje.
Omwille van censuurredenen zal het niet zijn want op pagina 1 zien we het personage Laurence in volle glorie de zee uit wandelen.

Opgemerkt door Manu Van Haverbeke

In de laatste prent van pagina 15 lezen we "Het zand vliegt hem in de ogen en scherpe keien scheuren op alle plaatsen zijn kleren open..."
Van wat nu volgt moet je ons op onze woorden geloven, iets wat doorgaans — op café — niet veel voorstelt.
Soit, op pagina 16 zijn de broek en het hemd van Andy inderdaad gescheurd.
Op pagina 17 is Andy in prent 1 en 3 weer piekfijn en compleet scheurloos uitgedost. In prent 4 is het hemd gescheurd.
Op pagina 18 is de broek oké, maar onthoud op prent 7 dat de linkermouw van het hemd in orde is.
Op pagina 21, prent 3, blijven de linkermouw en broek intact. In prent 7 haalt één van de bad guys uit het niets een geweer tevoorschijn (terwijl hij een halve pagina eerder nog met een revolver schoot) en een prent verder heeft hij een stok bij de hand hoewel er in de wijde omtrek niets anders staat dan een onooglijk struikje.
Op pagina 22 zijn in prent 1 Andy's broek en hemd opnieuw gescheurd. Een prent later dan weer niet. Op de laatste prent kan het straffer en is het helemaal niet logisch dat Andy plots een verband heeft rond zijn linkerarm onder zijn half vergane linkermouw
Op pagina 23, prent 5, is de broek van Andy enkel gescheurd op de linkerknie.
Op pagina 24 is in prent 2 Andy's broek intact, maar op de laatste prent merken we opnieuw de scheur op de linkerknie. Bovendien is de linkermouw opnieuw gaaf.
Vanaf dan klopt ALLES... maar al op pagina 28 is het verhaal ten einde.

Opgemerkt door Guido Muylaert

Wellicht interesseerde het inkleurster Hannelore Vantieghem niet hoe Karel Biddeloo jàààren tevoren het kleed van de fee Morgenster op de cover heeft ingekleurd of laten inkleuren. In plaats van een blauwe mantel met wit gewaad — vanzelfsprekend met ruimte voor de hoog uitgesneden split — op de cover is Morgenster in het album getooid in een lichtpaars kleedje.
En hey, nu we dit tekstje schrijven valt ons plots op dat de mantel op de cover veel korter is dan de versie in het album.

Opgemerkt door Maarten Reyniers

Deze Big Blunder willen we voorzichtig behandelen want we weten dat Hec Leemans regelmatig meeleest. Laten we ons daarom eerst en vooral beperken tot de feiten: op pagina 4 beweert angsthaas Lagrange dat hij een vrouw en vijf kinderen heeft, maar op pagina 28 zijn het er plots al zes.
Wij wijten dat aan de zenuwachtigheid van Lagrange, het vermoeden dat Lagrange overdrijft om het dramatischer voor te stellen of misschien dat zijn vrouw aanvankelijk hoogzwanger was en in tussentijd een nieuwe worp heeft gemaakt.

Opgemerkt door Andy Geeraerts

Een week later heeft Hec Leemans ons het volgende via mail laten weten:
"Die Big Blunder uit Bakelandt betreft eigenlijk een grapje: naarmate de soldaat banger wordt voegt hij kinderen toe aan zijn al talrijke kroost.
Ik heb dat grapje nog wel eens gebruikt in andere verhalen, en ook in De Kampioenen natuurlijk, met Fernand.
Dezelfde joke komt voor in De Gesel van de Nacht op pagina 36, 42 en 48 waarin een gevangen koetsier zijn kindertal opvoert van 4 naar 5 en tenslotte 6!"

Op pagina 25 belandt het gezelschap waar het allemaal om draait in het dorpje Padoiseau. Dat staat nogal duidelijk te lezen op prent 8. Alex Dopek heeft het echter wel over Pasoiseau op pagina 27, laatste prent.
We zouden zeggen dat het hoorbaar geen verschil uitmaakt, maar we kregen de strip niet te lezen met een cinema surround system rond ons imposante lijf.

Opgemerkt door Jim Ratzenberger

In de voorpublicatie van het verhaal in Robbedoes moet er op plaat 40, onderste strook, gestemd worden over het wekken van de directeur van het C.R.P.S. De huidige directeur maakt de uitslag bekend: 87% tegen. Een lang rekensommetje (wiskunde was niet ons beste vak) maakt dat er 13% ja-stemmers zijn. Maar wat toont die statistiek dan op de achtergrond? 87% ja. Bovendien gaan wij er altijd van uit dat groen voor ja staat.
Nog iemand moet de fout hebben opgemerkt want in de albumuitgave is de blunder rechtgezet.

Opgemerkt door Tom Verschueren

In het derde deel van De Incal maakt Animah, de rattenkoningin (een job gelijk een andere), in prentje 3 haar intrede. Wij letten niet op haar blote borsten, maar op de gordel daartussen. Ze draagt deze gordel over haar linkerschouder. Drie prenten later zien we haar vanop de rug. Dit andere standpunt zorgde er allicht voor dat Mœbius de gordel van Animah nu plots over haar rechterschouder draagt.
Het kan sterker. Op plaat 8, laarsre prent heeft ze plots geen gordel meer. Met het excuus dat ze er toch al veel kleiner op staat, komen we er niet vanaf. Op de volgende plaat, eerste prent, heeft ze haar gordel wel aan, volgende prent niet meer en vanaf nu (en eigenlijk vanaf het volgende hoofdstuk) moet Mœbius ingezien hebben dat de gordel van geen enkel nut meer was en dus te veel werk om te tekenen.

Opgemerkt door Tom Verschueren

Op pagina 4 en 5 zien we de jonge Largo een opengeklapt geweer op de schouder torsen. In profiel, zoals op pagina 5, derde prent, kunnen we dat het beste bewijzen. Maar op het volgende prentje houdt ons bewijs op, het geweer is dichtgeklapt.

Opgemerkt door Kris Van Damme

In strook 117 trekken Suske en Wiske de Mont Blanc op. Ze dragen hun traditionele clownschoentjes (die waarvan de punt steeds naar boven wijst), een simpel broekje, geen handschoenen en noodzakelijke hoofddeksels en een iets dikker getekende trui. En met deze kledij moeten we aannemen dat het duo geen greintje last heeft van de kou. Er zijn er al met meer kledij aan doodgevroren in de bergen.

Opgemerkt door Niels Werbrouck

Op de eerste pagina speelt een islamitische terrorist een spelletje tegen zichzelf: kan hij zijn volledig gedemonteerde revolver in elkaar steken, ondertussen een nieuwsbericht op tv beluisteren — dat dan nog eens wordt onderbroken door een nieuwsflash — in een tijdsbestek van amper een seconde? Natuurlijk kan hij dat niet! Hij wil dat namelijk allemaal bewerkstelligen in de tijd dat 21 dominosteentjes na elkaar omvallen. Normaal gezien vallen die in een zucht om, behalve als je in één of ander, niet in de strip verklaard, tijdscontinuüm zit, maar zo erg is het nu ook weer niet gesteld met de sf in dit album. Het omvallen van de steentjes duurt trouwens twaalf prentjes lang. Totaal ongeloofwaardig.

Opgemerkt door Jim Ratzenberger

Hierop ontvingen we een mail van Peer Kreuger met een verklaring:
"Ik ben er zeker van dat het omvallen van de steentjes inderdaad zo lang duurt en dat dit expres is gedaan. Marvano en Haldeman zijn niet het soort mensen die zo'n blunder begaan, laat staan op de eerste pagina. Ze bedoelen er wat mee... maar wat dan? Aangezien het nieuwsbericht zich op normale snelheid afspeelt (en zelfs nog enkele keren herhaald wordt) duurt het omvallen van de steentjes inderdaad een hele tijd...
De verklaring is veel simpeler dan gerotzooi met een tijdscontinuüm of iets anders: verminderde zwaartekracht! Een deel van de verhalen van Dallas Barr speelt zich af op de maan waar maar 1/6 zwaartekracht is vergeleken met de aarde. Daardoor duurt het inderdaad een hele tijd voor dingen om om te vallen en dus is het raadsel van de stenen verklaard.
Marvano en Haldeman wilden meegeven dat eerdergenoemde terrorist zich niet op aarde bevindt. En ze kiezen voor een minder conventionele manier om dat te vertellen."

Op pagina 46 merkt een schutter het meisje Sarabande op. Hij wil haar buiten bewustzijn kloppen met zijn machinegeweer. Maar waarom hij daarvoor 'spontaan' een lader in zijn geweer wil stoppen is de vraag... en de Big Blunder.

Opgemerkt door William Vanderauwera

What the f...? Op pagina 7 daalt de kapitein van een trap af terwijl hij de ruziemakers links op het dek toespreekt. Het prentje erna is het al geen spreken meer, maar roepen. Het is al evenmin links dat de amokmakers staan, maar rechts. Het complete dek is in spiegelbeeld afgebeeld!
Ten tweede tellen we het aantal spijlen op de balustrade op het bovendek achter de kapitein. Op de afbeelding hiernaast zie je ze niet volledig, maar in het album zijn er rechts van de kapitein (vanuit ons standpunt) vijf openingen van de ene hoofdspijl naar de andere. Op de tweede prent zijn het er al zeven.

Opgemerkt door Ivan Moerman

Op pagina 8 wil Kurdy wat in de zon bruinen en ontkleedt zich tot op zijn onderbroek... wit met rode bollen volgens het geijkte stripcliché.
Op de volgende pagina komt een vreemde snuiter goeiedag zeggen. De argwanende Kurdy rolt vliegensvlug opzij, rolt naar zijn pistool en weet al even snel zijn broek aan te trekken.

Opgemerkt door Mario Declercq

Op pagina 17 onderhoudt Sharkey een gevangene over mooie stofjes, mode en couture. Mannen als we zijn, letten we op andere zaken. Bijvoorbeeld zijn hand. In prent 5 heeft hij windsels om zijn wijsvinger. Het prentje erna heeft hij windsels om alle vingers, behalve diezelfde wijsvinger.

Opgemerkt door Mario Declercq

Op pagina 45 heeft kolonel Clifton van de ene prent op de andere zijn baard geschoren. In de laadruimte van het legervliegtuig waar hij aan boord is, zien we nochtans geen wastafel... Wat een grap! Al net zo geslaagd als de gemiddelde Bob de Groot-mop in dit album.

Opgemerkt door Bart Claessens

En wij die dachten dat korporaal Blutch de snuggerste van het stel is. Op pagina 15, tweede prent, toont de sukkel zijn kaarten domweg aan de andere kaartspelers.

Opgemerkt door Bart Claessens

Op pagina 31 treffen we Blueberry weer maar eens in de gevangenis aan, da's al geen nieuws meer. Daarom laten we onze ogen dwalen op het interieur van het sherrifskwartier. Links van de tralies merken we op prent 2 een afgebrokkeld stuk op boven het slot van de gevangenistralies. In de volgende prent is iets onverklaarbaars gebeurd want het afgebrokkelde stuk bevindt zich nu net naats het slot.

Opgemerkt door Bart Claessens

Een beroerde Largo Winch zit op pagina 18 in een plaatselijk café. Eén van de klanten maakt nader kennis met Largo in de laatste prent. Op de mouwen van zijn jas en op de borstzak komt het letterwoord "DIK" voor. Op pagina 19, eerste prent, zien we de mouw slechts gedeeltelijk. De laatste letter is gebogen en alleszins geen "K". Twee prentjes verder staat nogmaals het bewijs dat dit wel zo moet zijn.

Opgemerkt door Bart Claessens